Urządzenia łowieckie

Ambona
Obiekt w kształcie wieżyczki, służący do polowań na zwierzynę wychodzącą z lasu na pola, łąki lub śródleśne polany. Chroni on myśliwych przed złą pogodą oraz daje wygodny punkt do obserwacji i oddania strzału.

Najczęściej jest to prosta, zbita z pali konstrukcja z przybitą do nich drabiną posiadającą w części szczytowej zadaszenie, a czasami także miejsce do siedzenia dla jednej lub dwóch osób. Zdarzają się także ambony lepiej zabezpieczone, ocieplone, z ogrzewaniem z przenośnej butli gazowej, zaopatrzone w otwierane i uszczelnione okienka z drewna lub pleksi. Często posiadają również drzwi i ze względów pragmatycznych stoją na konstrukcji palowej.

Ambony ustawiane są na granicy lasu lub w głębi lasu w miejscach, gdzie istnieje duże prawdopodobieństwo napotkania zwierzyny. Czasami na długości jednego kilometra ustawionych jest nawet kilka tego typu obiektów.

Istnieją różne ambony:
  • ambona kryta
  • czatownie – ambona odkryte
  • czatownie – ambona ocieplane
  • ambony prowizoryczne i kosze myśliwskie t.z. siadanki
  • ambona przystawiane
  • ambona przenośna wolno stojąca
Znajdujący się w bliskim sąsiedztwie paśnika słupek z wywierconymi lub naciętymi otworami, również zbita drewniana skrzynka w której znajduje się kostka soli. Służy zwierzynie grubej i drobnej do uzupełnienia pewnych niedoborów soli mineralnych, tak potrzebnych organizmowi zwierzęcemu, szczególnie w okresie wczesnego przedwiośnia i wiosny.
To drewniana konstrukcja służąca w gospodarstwie leśnym do dokarmiania zwierzyny grubej, szczególnie w okresie zimowym. Paśnik to w gruncie rzeczy dość nietrwała budowla, bo istniejąca zaledwie parę lat. Umiejscawia się je w tzw. "ciągach" czyli w przejściach zwierzyny na drodze do miejsc ich ostoi. Usytuowanie paśnika często zależy od obserwacji gospodarza łowiska - leśniczego. Paśniki stawiane są z daleka od osad ludzkich. Nie wolno w ich okolicy strzelać i hałasować, a z drugiej strony ważne jest by były blisko drogi, co ułatwia dostarczanie pokarmu. Gdy w okolicy znajdują się zbiorniki wodne wkłada się więcej suchej karmy takiej jak: siano snopówka.

Istnieją różne rodzaje paśników:

  • paśnik prosty - drabinkowy
  • paśnik – magazyn
  • paśnik dla dzików
  • budki dla kuropatw i posyp dla bażantów
Miejsca upraw rolniczych gdzie koła łowieckie sadzą rośliny pastewne z przeznaczeniem na zimowe dokarmianie. Jednym z podstawowych zadań kół łowieckich jest ochrona zwierzyny m.in. poprzez zapewnienie karmy w okresach niedostatku. Poletka produkcyjne charakteryzują się tym, że w okresie wzrostu i wegetacji roślin nie są udostępniane zwierzynie. Aby zminimalizować koszty hodowli łowieckiej i przed zimą nie kupować karmy, myśliwi powinni część posiadanych lub dzierżawionych poletek przeznaczyć na obsianie roślinami niezbędnymi na zimowe dokarmianie. Poletka takie mogą być usytuowane bezpośrednio w obwodach łowieckich co dodatkowo obniży koszty transportu karmy do łowiska. Na poletkach produkcyjnych prowadzimy normalną gospodarkę rolniczą z zachowaniem wszelkich zabiegów i terminów agrotechnicznych.
Miejsca upraw roślin niewystępujących w wystarczających ilościach w środowisku naturalnym. Gospodarka leśna po II wojnie światowej nastawiona wyłącznie na produkcję drzewną nie brała pod uwagę konieczności zapewnienia różnorodnej bazy żerowej zwierzynie. Ekonomia zwyciężyła z przyrodą i z krajobrazu Polski znikały stopniowo lasy mieszane na rzecz monolitów np. sosnowych. W pędzie uzyskania jak najlepszych wyników produkcyjnych mierzonych w metrach sześciennych desek czy krawędziaków zapomniano całkowicie o zapewnieniu dzikiej zwierzynie naturalnej bazy żerowej. Dlatego też myśliwi powinni zakładać tzw. poletka zgryzowe (ogryzowe) gdzie sadzi się gatunki drzew i krzewów liściastych nie występujące w wystarczających ilościach w obwodzie. Problem szczególnie występuje w lasach monolitycznych (jednogatunkowych). Na takich poletkach sadzimy gatunki drzew i krzewów atrakcyjnych żerowo dla zwierzyny. Początkowo poletka takie są grodzone dla zapewnienia prawidłowego wzrostu roślin a następnie udostępniane zwierzynie do zgryzania, kiedy odpowiednia wielkość roślin nie spowoduje ich nadmiernej degradacji przez zgryzanie lub spałowanie.
Są to najczęściej mało atrakcyjne użytkowo miejsca usytuowane na terenach administrowanych przez nadleśnictwa. Praktycznie w każdym kompleksie leśnym znajdują się łąki, które nie nadają się do opłacalnego wykorzystania w celach rolniczych. Z tego powodu nie ma kłopotów z dzierżawą tych łąk przez koła łowieckie. Takie łąki z uwagi na swoje usytuowanie wśród lasów są idealnym miejscem żerowania zwierzyny łownej. Rolą myśliwych jest utrzymanie tych łąk we właściwym stanie poprzez okresowe koszenie i ewentualne podsiewanie szlachetnymi gatunkami traw. Najważniejsze jest nie dopuszczenie do degradacji tych łąk. Miejsca zbuchtowane przez dziki należy zrekultywować a skoszoną trawę ewentualnie przeznaczyć na zimowe dokarmianie.
Miejsca upraw rolniczych praktycznie przez cały rok dostępnych dla zwierzyny. Usytuowane są najczęściej na granicach lasów i pól. Są to najczęściej długie pasy ziemi o szerokości kilku metrów, ciągnące się wzdłuż granicy lasów i pól, na których sadzi się rośliny pastewne atrakcyjne żerowo dla gatunków zwierzyny występujących w danym łowisku. Pasy zaporowe zapewniając zwierzynie karmę zabezpieczają pola uprawne przed szkodami a zwierzynie zapewniają bezpieczeństwo przez bliskość ich naturalnej ostoi. W takich warunkach zwierzyna pozostaje w łowisku, nie narażając się na migracje np. przez ruchliwe drogi w celu poszukiwania atrakcyjnej karmy i nie czyni szkód w uprawach rolnych.  
Powierzchnie gdzie uprawia się rośliny okopowe, motylkowe lub zboża. Mogą być ogradzane, a następnie udostępniane dla zwierzyny na żerowanie w okresie dojrzałości owoców.
Objętościowa sucha (siano łąkowe, z koniczyny, lucerny, saradeli, słoma zbóż, snopówka, liściarka), objętościowa soczysta (okopowe - ziemniaki, buraki, kapusta, jarmuż, wysłodki, kiszonka), treściwa (ziarno zbóż, kukurydzy, strączkowych, owoce i nasiona drzew leśnych oraz stosowaną karmę w formie granulatów, śruty, wytłoków).
Sól kamienna, wykładana w lizawkach do uzupełnienia pewnych niedoborów soli mineralnych, w formie kostek lub grud najczęściej mieszana z ziemią w celu zapobieżenia jej wykradania z lizawek przez rolników.
Duża klatka z siatki służąca do hodowli lub przechowywania ptactwa łownego, głównie kuropatw i bażantów.  Musi być na tyle duża, aby mogły one w niej swobodnie latać. Należy w niej również zamontować konary drzew  (najlepiej z drzewa jabłoni).